De krijgsgevangenschap van Anthonie (Ton) Verstraaten in de Tweede Wereldoorlog.
Op 15 augustus eindigde de Tweede Wereldoorlog door de capitulatie van Japan. Mijn vader, geboren in 1917 in Leiden, was toen vrij man. Hij had er 3 ½ jaar krijgsgevangenschap opzitten, waarvan 28 maanden dwangarbeid in een kolenmijn in Japan.
Begin 1938 kwam de 20 jarige Ton aan in het toenmalige Nederlands Indië om er als verkoper te gaan werken voor een Nederlandse In- en Verkoopmaatschappij. Na de Japanse aanval op Pearl Harbour werd hij onder de wapenen geroepen en werd soldaat in het KNIL. Na de capitulatie van Nederlands Indië was Ton 3 ½ jaar krijgsgevangene van de Japanners. Hij werd diverse malen overgeplaatst in kampen op Java en in april 1943 met een zogenaamd hellship naar Japan overgebracht. Hij moest onder extreem zware omstandigheden dwangarbeid verrichten in een kolenmijn. Heimelijk schreef Ton zijn ervaringen op en maakte tekeningen. Na de val van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki en de capitulatie van Japan, werden de Nederlandse en Nederlands Indische gevangenen met hulp van de Amerikanen teruggebracht naar Nederlands Indië.
Door het uitroepen van de onafhankelijkheid van Indonesië kon Ton het KNIL uniform weer aantrekken. Eind 1947 kreeg hij eervol ontslag uit het KNIL en kon begin 1948, na 10 jaar terug naar Nederland. Nooit sprak Ton over zijn oorlog belevenissen en wij kinderen mochten er ook niet naar vragen. Gelukkig had Ton veel opgeschreven en aantekeningen gemaakt. Na het overlijden van onze vader in 2005 konden wij deze aantekeningen uitgeven als boek: “Ooggetuige krijgsgevangen in Indië en Japan 1942-1945”.