Officieel tot 1860, maar in de praktijk tot in de 20e eeuw, bestond er ook slavernij in voormalig Nederlands-Indië, maar in tegenstelling tot de slavernij in Suriname en de Antillen weten we hier weinig van. Maar ook in Indië werden slaafgemaakten wreed behandeld en afgebeuld onder Nederlands gezag. De VOC en haar personeel zou zo’n een miljoen mensen hebben verhandeld. In de 18de eeuw waren er zelfs meer mensen in slavernij in het VOC-gebied dan in Suriname. Waarom behoort de slavernij in Nederlands-Indië, het huidige Indonesië, niet tot ons collectief geheugen? En welke herinneringen over slavernij en gedwongen arbeid leven nog in de Molukse en Indo-Europese gemeenschappen?
In deze lezing geven Coen van Galen, Roos Seleky en René van der Hoff hun visie op het slavernijverleden van Nederlands-Indië. Coen van Galen vertelt u over de geschiedenis van slavernij in de ‘Oost’ en gaat in op de vraag waarom we hier in Nederland zo weinig over weten. Roos en René vertellen vanuit hun eigen ervaring hoe de herinnering aan slavernij en kolonialisme doorwerkt onder Molukse en Indo-Europese Nederlanders.
Coen van Galen is universitair hoofddocent aan de Radboud Universiteit in Nijmegen en geldt als autoriteit op het gebied van slavernijgeschiedenis.
Roos Seleky-Tahapary is een dochter van een Molukse KNIL-militair (Agustinoes Tahapary) en een Javaanse bediende (Ludia Kasiati Saminun)
René van der Hoff is van Javaanse afkomst.
